Dziecko nie musi wygrywać mistrzostw, żeby być mistrzem – czyli o tym, jak budować pewność siebie młodego sportowca
Jednym z najczęstszych powodów, dla których rodzice małych zawodników zgłaszają się do psychologa sportu, są problemy z motywacją dziecka. Scenariusz jest najczęściej podobny: dziecko angażuje się w jakąś dyscyplinę sportową, treningi sprawiają mu radość, poznaje rówieśników, bawi się, rozwija. Potem pierwsze zawody, pierwszy sukces lub porażka. I nagle dziecko, które kochało sport, nie chce iść na kolejny trening i oznajmia, że na żadne zawody już nie pojedzie. Oczywiście powody zniechęcenia młodego zawodnika do sportu mogą być bardzo różne. Jednak często przyczyną tego, że dziecko nie chce dalej trenować, jest presja wywierana na niego przez rodziców.
Należy pamiętać, że młody zawodnik, nawet najlepszy, jest przede wszystkim dzieckiem i ma związane z tym swoje potrzeby. Jedną z najważniejszych jest akceptacja i miłość rodziców, niezależnie od wyników, jakie osiąga. Rodzice powinni więc jak najczęściej chwalić dziecko nawet za drobne sukcesy, by wzmacniać jego pewność siebie oraz podkreślać, że zarówno zwycięstwo, jak i porażka są naturalną częścią sportu i życia człowieka w ogóle. Dzięki takiej postawie młody zawodnik będzie potrafił czerpać radość z uprawiania sportu, co zwrotnie może przyczynić się do poprawy jego osiągnięć sportowych.
Podsumowując, jeśli chcesz zachęcać, a nie zniechęcać dziecko do sportu:
- okazuj mu miłość i akceptację, niezależnie od osiąganych wyników
- chwal nawet za drobne sukcesy
- doceniaj zaangażowanie dziecka i ciesz się z nim radością ze sportu
- zachęcaj dziecko do współzawodnictwa, ale przede wszystkim z samym sobą
- nie porównuj dziecka z innymi zawodnikami
- pomóż wyznaczyć dziecku zrozumiałe, mierzalne, osiągalne, realne i zdefiniowane w czasie cele i dostarczaj mu informacji zwrotnych dotyczących ich osiągnięcia
- pokaż dziecku na własnym przykładzie, że sport sprawia radość, niezależnie od poziomu sprawności i osiąganych wyników